Blog cattery van de Moeshoek

Bij het bakken van de oliebollen in de garage vandaag, kon ik het natuurlijk niet laten om vast te leggen hoe die bollen in de pan lagen te spetteren. Toen ik zojuist de camera uitlaadde bleek dat spetteren wel op een heel bijpassende manier vastgelegd te zijn: het leek wel vuurwerk. Ik weet niet wat jullie gaan doen morgen, de deur uit, lekker op je eigen de jaarwisseling doorbrengen, werken, of thuis met visite aan de drankjes en de hapjes? Wij vieren het thuis, samen met een logee. De oliebollen zijn dus gebakken, de voorbereidingen voor het eten van morgen zijn getroffen, het vuurwerk is in huis en de champagne staat op een temperatuur van zo'n 16 graden.  Voor het zover is, moet er nog wel even gesopt enzo worden (Doppie heeft bedacht om geurvlaggen achter te gaan laten), dus vandaar nu al deze wens, gebaseerd op dat tafereeltje daar in die pan in de garage:

Ik was ervan overtuigd dat ik een bericht had geplaatst over 'onze' uil, op de valreep voordat ook mijn aansluiting op het werk met het internet afgesloten zou worden. Maar niks hoor, in de hectiek van de laatste werkdagen voor het uiteinde van het jaar ben ik mijn privézaken vergeten af te regelen. Een uil dus, die huist hier. De braakballen en uitwerpselen op ons terras getuigden daarvan. Het vermoeden was dat hij op de arm van de schotelantenne huisde, dus was mijn blik na de vondst van de braakballen op dat punt gericht. Het vervolg is te lezen op de mail die ik vrijdag 21 november schreef. 21-11-2007 Jaha, daar zitten de heren er heel lief bij. Maar schijn bedriegt! Vanochtend vroeg was er heeeel wat meer commotie. Zoals gewoonlijk werd ik tegen zes uur door de katten gewekt. Dat is de tijd dat ik er door de week uit ga, en voor de katten maakt het niet uit of het weekend is. Ze willen dan gewoon hun ochtendhap. Dus ga ik er in het weekend ook om die tijd uit en duik daarn

Dit is ons schuurtje. Of liever gezegd: dit was ons schuurtje op 20 november, toen ik deze foto maakte. Het heeft in de nacht van donderdag op vrijdag nogal gewaaid hier. Dat het heviger was dan je binnen merkte, daar kwam ik achter toen ik de ochtend erna toen het licht was de hond uit liet. Dit is ons schuurtje nu. Ik ben bang dat dit niet goed meer gaat komen, hij is echt totaal verwrongen en gescheurd. Heeft er toevallig nog iemand connecties met een ijzerboer in de omgeving van Georgsdorf?

De eerste twee 'moezen' zijn gevangen, het huis is nu helemaal ingewijd. Na dood gespeeld te zijn, verdwijnen ze steevast onder de piano. Toen ik de eerste er met een paraplu onderweg haalde en vastpakte, schrok ik toch wel even. Ik dacht nl gezien te hebben dat het een catnipmuis was. De warmte van de vloerverwarming had echter iets van deze muis gemaakt dat alles behalve een catnipmuis aanvoelde! Bah. Maar, goed voor het drie-kamer-systeem dat zorgt voor de verwerking van ons rioolwater (schijnt), dus heb ik ze lekker door de wc gespoeld. Yasur is ondertussen helemaal de oude. Lichamelijk een heel stuk slanker, maar het misstaat hem zeker niet.

Nog steeds niet online, maar, we hebben inmiddels een vaste telefoonlijn dus helemaal afgesneden van de buitenwereld zijn we niet. Op zich is het wel heerlijk om een tijdje gedwongen te zijn geen uren met de neuzen tegen het beeldscherm van de pc aangedrukt te zitten, er is hier genoeg om van te genieten in en om het huis. Op deze manier was er ook geen keus en hebben we goed doorgepakt om er al snel goed ingericht bij te zitten. Het ontbeert ons op de benedenverdieping alleen nog aan voldoende kastruimte in de slaapkamer, voor de rest is alles ingericht en staat dit weekend de bovenverdieping op het programma. Zoals bij ons was te verwachten is de kamer met de pc's op het ophangen van wat schilderijtjes na al in orde, maar in de andere twee slaapkamers staan overal troep en half uitgepakte dozen. En dan wil het wel eens dat stoute kleine katjes daar misbruik van maken. Ik had nog een zak verlopen Trovet konijn/rijst staan die ik aan egeltjes ofzo op wilde voeren. Ik vrees dat die

Nee online zijn we nog niet, zelfs de vaste telefoonlijn zit nog in de koker. Ondanks dat er hier nog veel te doen is in huis, missen we het internet toch wel hoor. Dus daarom hierbij een offline gecreëerd bericht, dat snel online werd geplaatst via mijn werk. Een snelle fotoimpressie: Beer die heel sneaky ons matras had gevonden! Het bed is bij ons strikt verboden voor de hond, vandaar die kop die hij op de foto trekt. Inmiddels is het bed gemonteerd en durft hij dit soort acties niet meer aan. Maar naar zijn zin heeft hij het zeker in dit huis, hij kan naar wens kiezen tussen woonkamer, hal en slaapkamer om te liggen. Blaffen doet hij ook minder, en dan heeft hij door de weersomstandigheden nog niet eens mogen profiteren van de hondenren! Ok, die deelt hij met de kippen (het kuikenhok ervoor is nog 'loos' en staat in de voortuin), maar ruimtegebrek is anders toch? Fazanten. Die hadden we op de Moeshoek ook al, maar hier leven ze in nog grotere getale. Ze slapen in de dennen d

Cattery van de Moeshoek. De naam is ontleend aan de buurt waar wij wonen. Waarbij de moes staat voor muis. Veel muizen hebben we in de ruim 7,5 jaar dat we hier gewoond niet gezien. Zegge en schrijve twee. Binnen wel te verstaan, want het kippenvoer is voor de muizenlegers buiten niet te weerstaan en er sjezen regelmatig volvette muizenlijfjes over het tuinpad. Maar aan alles komt een eind. De tijd op de Moeshoek is op. Overmorgen is het zover dat we hier de deur voor het laatst achter ons dicht zullen slaan. Aan muizen in het nieuwe huis geen gebrek, tijdens onze schoonmaakwoede hebben we al handjes geschud met de 'vorige bewoners' van ons huis. Aangezien ons nieuwe huis ook nog eens op de hoek van een weg staat, houden we gewoon de naam 'cattery van de Moeshoek'. De vraag is alleen in hoeverre die moezen er blijven wonen als onze Noren eenmaal intrek hebben genomen... Bis bald, als we weer online zijn!

 

Onze eerste twee 'kinderen' zijn uitgevlogen vandaag, de eerste twee Moeshoekjes in onze geschiedenis. Twee nachten lang heb ik niet geslapen en ik vroeg me nog af hoe dat nou kwam. Dom van me. Natuurlijk zijn we betrokken bij de kittens en is het moeilijk om ze te laten gaan. We hebben immers wekenlang voor ze gezorgd. Het is ook gelijk veel stiller in huis nu. Met name Zusje had een duidelijke inbreng in het huishouden. Zusje was ook de eerste nestvlieder. Snorre was een stuk terughoudender, hoewel ze een meester was in het uitproberen van nieuwe dingen. Dat doet ze op dit moment ook: ze ligt in haar nieuwe huis op het bed van de dochter des huizes. Maar niet nadat ze het huis heeft verkend en de krabpaal heeft ingelegen, zoals hieronder is te zien. De foto en het verhaal erbij is echt genieten voor ons, deze dame gaat vast heel snel wennen in haar nieuwe huis!

Tegenwoordig moet je om te woord gestaan te worden bij de Abvakabo een betaald nummer bellen. Niets mis mee, naast het maandelijks abonnement waarmee je op de standaard service kan rekenen is het niet vreemd om voor wat extra service als een antwoord op een vraag die niet op de website te vinden is te moeten betalen. Maar, als je na 5 minuten wachten en betalen nog steeds niet geholpen wordt, dan denk je: ik betaal om te wachten en dát is niet de bedoeling. Ik wil immers well voor de service betalen, maar niet voor wachttijd waarin ik niet geholpen word. We wilden enkel een adreswijziging naar het buitenland doorgeven, en aangezienvia de website enkel binnenlandse verhuizingen doorgegeven kunnen worden warenwe toch van dit servicenummer afhankelijk, dus toch maar wachten en wachten. Op een gegeven moment waren we er wel klaar mee. Dus, de verbinding werd verbroken en in plaats van een adreswijziging werd het een opzegbrief, met een opmerking naar het wachtmuziekje dat passender was g

In de tijd dat we op de Moeshoek woonden is er een hoop veranderd. We kwamen hier met 1 kat, en nu leven er 15 katten, en hond en 8 kippen. Dat huis en tuin er in die tijd anders uit zijn gaan zien is dan ook  vanzelfsprekend. Hier de kamer toen en de kamer nu. Daar waar onze kamer voorheen een 'toonzaal' was, is die nu in vol gebruik door de katten genomen. Met alle attributen die daarbij horen. Onze allereerste gezamenlijke aanschaf en sindsdien zeer gekoesterd: het jaren '30 theemeubeltje. Wie had ooit gedacht dat daar nog eens een kat op zou liggen te slapen... Ja, het is goed vertoeven in deze kamer. Je wordt er wel een beetje moe van... Maar dan kan je natuurlijk ook net als Tommie je heil boven op het bed gaan zoeken om een heerlijk dutje te gaan doen...

Snorre controleert nog even voor de zekerheid, maar alles klopt hoor, dik in orde. Alle negen kittens van de Moeshoek hebben een mooie stamboom nu. Voor wie een stamboomprogramma bijhoudt, mail ons maar even dan krijg je van beide nesten alle gegevens (op die van de nieuwe eigenaren na, want dat is niet aan ons om hen bekend te maken).

Vandaag heb ik een set nieuwe oplaadbare batterijen voor de fotocamera gehaald. Tegen de aanslag die ik de afgelopen maanden op de bestaande setjes  heb gedaan, is geen batterij bestand. Niet dat jullie er zoveel van hebben kunnen meegenieten. Met mijn vaardigheden blijft het immers 90% gelijk wissen en de overige 10% mag dan nog eens kritisch worden beoordeeld. Het is dan ook zo leuk om van de bezoekers hier foto's te ontvangen met o.a. onze eigen katten en kittens erop. Met zo'n andere invalshoek! Altijd zit ik enkel op de kittens in te zoomen, en mis prachtige momenten zoals deze van het aanstaande buurmeisje van Jente, die nog steeds van Tristan droomt. Tristan, de kleine hartenbreker, heeft al veel vrouwelijke fans verzameld. In zijn onschuld want hij is er absoluut niet op uit om de show te stelen. Jennifer, misschien dat voor jou ooit ook nog eens de tijd aanbreekt dat je net zo'n babykatje als Tristan mag koesteren. Maar vooralsnog zit Jente alvast te wachten op jou

Mag ik even een klein momentje van uw tijd, om te spreken van mij tot u. Aangezien het hele leven hier al weken enkel nog maar lijkt te draaien om dat jonge grut, wordt er wel eens voorbij gegaan aan ons, volwassen katten die toch ook best wel eens in de kijker willen komen te staan. Persoonlijk voor mijzelf hoeft dat niet hoor, ik zit liever ergens rustig zonder gestoord te worden. Dat dit op bijgaande foto niet het geval was, spreekt boekdelen. Net toen ik dacht even ongestoord in de kamer een napje te doen, haalt het vrouwtje het in haar hoofd daar een 'fotosessie van de kittens' te gaan doen. Nou moet ik vertellen dat ik weliswaar gek ben op de geur van een kitten, maar dit zijn negen kittens tegelijk en dat is me een beetje teveel van het goede. Door de macht van hun aantal permitteren ze dingen die IK als kitten niet in mijn hoofd plachtte te halen. Zo staan ze gewoon op tafel of erger: ze staan op tafel en ze trekken ook nog de waxinelichtjes uit de houder Respect voor

Twee grote liefde van ons, Snorre en Doppie. Van Snorre mogen we nog even genieten en dat doen we dan ook volop.

In het kader van de op handen zijnde verhuizing, hier weer wat foto's rondom het thema 'doos'. Zusje en Raphael in de berging voor één van de stapels dozen.   Zusje in de functie van 'presse-papier'   Er moest nog even wat beter worden 'gepressd': Yasur in hetzelfde doosje.