Blog cattery van de Moeshoek

... maar er zijn weer kuikens geboren. Drie stuks inmiddels.   Mama kip heeft vooralsnog beter werk afgeleverd dan de Covatutto (de broedmachine): kwieke kuikens met mooie voetjes. De gevaren zo buiten in de ren zijn alleen zo veel groter dan binnen onder een warmtelamp... Maar vooralsnog zijn ze er nog alledrie, hoewel ik er niet meer dan 2 tegelijk op de foto kreeg. Naschrift: dat is ook niet zo raar, want het zijn er ook echt maar twee.

Sauterne geniet van de tuin, en ik geniet van haar. OEPS...

Je bent kattenliefhebber en deelt het huis met 15 katten. Je weet inmiddels dat het bij twee van de 15 wel eens voor kan komen dat ze ergens een plasje achter laten. Op het stapeltje papieren naast je monitor, op de mat bij de voordeur of... ja, waar eigenlijk? Want je weet toch zeker dat je wat ruikt. Maar waar dan toch? Na een half uur zoeken is de plaats ongeveer bepaald: het moet ergens in de hal, op de trap of misschien zelfs wel in de berging zijn. De urinevlek detector. HET antwoord op deze gek makende zoektocht. De voor het blote oog onzichtbare urinevlekken zijn met dit apparaat gemakkelijk op te sporen. De in urine aanwezige (opgedroogde) zouten zullen door de detector oplichten: en tjakka! Nu alleen nog iets waarmee de stinkende plek echt goed behandeld kan worden...

Er zijn hier veel bramen rond het huis. Veel te veel.

Sauterne loopt graag in de tuin buiten, luchtjes snuiven en grasjes eten. Maar onze tuin is (nog) niet beveiligd tegen uitbrekende katten en hond, vandaar dat dit eigenlijk niet mag. Maar Sauterne weet minstens één keer per dag met ons door de achterdeur mee naar buiten te schieten. Meestal laat ik haar dan eventjes haar gang gaan, maar na niet al te lange tijd als ik zelf weer naar binnen wil, moet ze toch echt mee naar binnen komen. En dat gaat dan zo:

Vanmiddag lag Beta ineens dood in het hok. Nog geen kwartier daarvoor rende hij nog lustig er op los, en ineens lag hij daar levenloos. Met Alpha gaat het nu ook helemaal niet goed. Omdat ik in mineur ben, plaats ik maar een hele cynische foto in de hoop daarmee mijn verdriet wat weg te moffelen.

Hoe vreemd het ook klinkt, ik heb de voet van Beta de eerste dagen twee maal per dag voorzichtig gemasseerd opdat de kromming zich zou ontspannen. Met het idee dat het nog zachte kraakbeen te vormen moest zijn. En niet zonder resultaat! Beide voetjes zijn nu volledig normaal. Helaas ging dit niet op voor Alpha. De verstijving zat echt vast en was pijnlijk als ik er beweging in probeerde te krijgen. Daar heb ik dus vanaf gezien. Het gevolg is nu een op 1 poot rond hippende Alpha die zich op die manier ook prima redt. De twee samen, voor de foto heb ik Alpha even ondersteund. Ondertussen zit ma Kuifkriel op het nest voor een Gamma, Delta, Epsilon... Ik ben benieuwd of zij het er beter vanaf brengt dan onze Covatutto .