één twee ... drie vier ... Huh?! één twee drie vier
Volgens mij ben ik aan vakantie toe. Ik begin dingen te zien die er niet zijn. Of liever, dingen niet te zien die er wel zijn. Op 26 mei was onze broedende witte Brahmahen verdwenen. Alles wat er nog restte was een hoop veren in het hok en een hoop veren onder de appelboom. Stress, er zat een roofdier! Een kip opgegeten! Ons hele gevoel van vrijheid en rust was verdwenen. Vanaf toen werden de kippenhokken elke nacht hermetisch afgesloten en pas 's ochtends vroeg weer geopend. Waarbij ik per ongeluk Horst al eens buitengesloten heb, die zat de volgende ochtend vroeg doodleuk onder het nachthok. Gisteravond was het gezellig achter de webcam met familie, en kwam ik om 0.45 uur tot mijn grote schrik erachter dat ik de kippenhokken nog wagenwijd had open staan! Drama ten top toen bleek dat er een kuifkriel miste. In het schijnseltje van de laatste energieresten van de zaklantaarn zag ik dat er maar twee op stok zaten, in plaats van de drie die er hoorden te zitten. Hoe kon ik nou toch...