Blog cattery van de Moeshoek

Doppie is gecastreerd. Er zitten knopen in zijn zaadstrengen. Letterlijk. Ik heb echt met grote ogen toegekeken vandaag. Het begon al niet helemaal volgens het boekje, Doppie moest toch kotsen van het prikje waarmee hij onder zeil zou gaan, ondanks het feit dat hij nuchter was. Toch water uit de bak van de hond gedronken waarschijnlijk. Toen hij onder zeil leek, werd het tijd voor de tondeuse. In de praktijk waar ik kom (Dedemsvaart), hebben ze toch het idee dat het eruit trekken van de haren irritatie oplevert dus nee Petra, GELUKKIG niet ge-epileerd! Overigens lukte het met de oplaadbare tondeuse niet om de balletjes mooi kaal te krijgen, dus in de operatiekamer ging er alsnog de ouderwetse aan een draad overheen. Geen onbekende voor ons, want daar zijn regelmatig klitten achter de oren van de hond mee weg geschoren. Met het ontsmettingsmiddel kon gelijk zijn broek naar de zijkanten worden geveegd, want op zo'n moment zie je pas goed hoeveel haar er eigenlijk in die knickerbocker...

Dat is wat Doppie woensdagochtend tegen zijn nootjes kan zeggen. Hij zal dan worden gecastreerd. Na onze verhuizing ging het krap twee maanden goed, dus ik dacht, we zijn de kritische fase door: hij gaat niet sproeien. Of het nou komt omdat hij moet opboksen tegen zijn zoon Tommie of door wat anders: het feit is dat hij nu wel degelijk sproeit en niet zo'n beetje ook. Meerdere malen per dag staan we hier te soppen. Ik ben een mietje als het gaat om het ontnemen van mannelijkheid bij honden en katten. Verschrikkelijk voel ik me dan, een verrader, hoe kan ik dat zo'n ventje nou aandoen? Dat is ook de reden waarom hier castraties ook zo lang worden uitgesteld. Toch ben ik naast dat gevoel ook geprikkeld om zo'n ingreep een keer mee te maken (al stelt het natuurlijk vergeleken bij de keizersnede van Mijntje niets voor). Daarbij is Doppie toch nog steeds een beetje mijn 'babietje' en vind ik het een verschrikkelijk idee om hem bij de dierenarts achter te laten en Gods wa...