Blog cattery van de Moeshoek

Hmmm Wat me nou weer is overkomen. Je geloof het nooit. Het vrouwtje werd enige tijd geleden benaderd door een kattenclub. Ze waren - uiteraard - erg gecharmeerd van 1 van mijn foto's. Of ze die mochten gebruiken voor hun vernieuwde website. Natuurlijk, mailde het vrouwtje terug en ze had daarbij mijn goedkeuring. Want ja, ik ben tenslotte erg mooi, ik heb zelfs een beker hier staan als bewijs dat de keurmeesters dat ook vonden, dus waarom dat onder stoelen of banken steken. Al snel kwam het bericht dat de foto was bewerkt en op de website van de betreffende vereniging prijkte. Het vrouwtje zoefde er gelijk naar toe, onder mijn nauwlettende blik, en wat zag ik daar? IK STA ALS KOP VAN DE DEKKATERADVERTENTIES! Nou vraag ik je, ik ben een gecastreerde poes (zelfs dubbel, alles wat er na de eerste operatie nog van over was is er bij de tweede operatie uit gehaald), wat moet ik nou met dekkaters? Het vrouwtje bleek zeer content met deze eer... snap jij dat nou.

Zo begon het... en zo ging het verder:

Sauterne geniet van de tuin, en ik geniet van haar. OEPS...

Sauterne loopt graag in de tuin buiten, luchtjes snuiven en grasjes eten. Maar onze tuin is (nog) niet beveiligd tegen uitbrekende katten en hond, vandaar dat dit eigenlijk niet mag. Maar Sauterne weet minstens één keer per dag met ons door de achterdeur mee naar buiten te schieten. Meestal laat ik haar dan eventjes haar gang gaan, maar na niet al te lange tijd als ik zelf weer naar binnen wil, moet ze toch echt mee naar binnen komen. En dat gaat dan zo:

Ja, zelfs de ratten zijn hier van Noorse oorsprong. Daar waar het begon met een eenzame bruine rat die het kippenvoer wel lekker vond, is er na een huwelijk een grote kinderschare bij gekomen. Ze zijn wel leuk en best tam vergeleken bij de ouders. Maar ja, nu zitten we met minimaal 6 jonge ratten die tot in het nachthok van de kippen komen om de legkorrels op te eten. Wat moeten we nu, zo'n ratje zou ik zelfs thuis in een kooi kunnen hebben. Vergiftigen, ik kan het niet over mijn hart verkrijgen. Een vangkooi, ok, dat is nog wat, maar waar moet ik dan met de gevangen ratjes naar toe? Sauterne heeft ze ook wel door. Zij is de enige die ik wel eens los buiten onder toezicht durf te laten lopen. Dit keer ving ze niets, maar wellicht dat we binnenkort op onze kattenvoerweblog onder de categorie 'vers vlees' rattenvlees zullen vermelden? Het gaat niet zozeer om het feit dat ze lekker mee eten van ons voer, want dat gun ik ze. Maar met hun gangenstelsel hebben ze het nu al voor ...