Een tweede impressie

Nog steeds niet online, maar, we hebben inmiddels een vaste telefoonlijn dus helemaal afgesneden van de buitenwereld zijn we niet. Op zich is het wel heerlijk om een tijdje gedwongen te zijn geen uren met de neuzen tegen het beeldscherm van de pc
aangedrukt te zitten, er is hier genoeg om van te genieten in en om het huis. Op deze manier was er ook geen keus en hebben we goed doorgepakt om er al snel goed
ingericht bij te zitten.

Het ontbeert ons op de benedenverdieping alleen nog aan voldoende kastruimte in de slaapkamer, voor de rest is alles ingericht en staat dit weekend de bovenverdieping op het programma. Zoals bij ons was te verwachten is de kamer met de pc's op het ophangen van wat schilderijtjes na al in orde, maar in de andere twee slaapkamers staan overal troep en half uitgepakte dozen.
En dan wil het wel eens dat stoute kleine katjes daar misbruik van maken. Ik had nog een zak verlopen Trovet konijn/rijst staan die ik aan egeltjes ofzo op wilde voeren. Ik vrees dat die kunnen fluiten naar hun brokjes...

Dit is Tommie met zijn kop in de inmiddels half leeggeten zak. Geen wonder dat hij zo mooi aankomt hier in dit huis! Ik denk alleen wel dat hij hulp van oma Mug heeft gehad, die is namelijk berucht hier om het feit dat ze voerzakken open scheurt.

Hier nog een aantal impressies van hoe we er nu bij zitten.

Ons 'milieucenter'. De grootste irritatie in huis van Rob. Scheiden van het
huishoudelijk afval gaat hier verder dan in Nederland. Glas in de glasbak, papier in de papierton en gft op de composthoop, dat was ik al gewend. Nu komt daarbij blik, plastic en tetraverpakkingen in de Gelbe sack. En tenslotte het restaval. Tot mijn grote schrik is de restafvalcontainer slechts 60 liter groot.
Nou zegt mij dat weinig, hoe groot dat dan is. Toen ik de container zag staan toen we het huis betrokken was ik al niet blij (het is zo'n mini grijston), maar toen het vuil van de vorige bewoners eruit geleegd was, was mijn schrik des te groter: er zit een inzetton in waardoor de grootte met de helft is verkleind! Om de veertien dagen wordt hij geleegd, ik kan vertellen dat het erom spant of dit haalbaar is, aangezien ik enkel met het vuile grit van de 7 katten hier dit tonnetje kan vullen. De eerste twee weken heb ik het gered, maar er had ook geen stofzuigerzak meer bij in gekund en daar ga ik deze ronde zeker mee zitten.

Het gemak dient de mens. Ik moet zeggen, we hebben een zeer comfortabel huis.
Alles gaat automatisch tot de rolluiken aan toe. De keerzijde is dat je al haast
een hogere opleiding in de elektrotechniek moet hebben om hier alles te onderhouden en in te stellen. Het grootste drama is de verwarmings/solar installatie.

Over stoken gesproken, vloerverwarming is werkelijk een superuitvinding, ik wist niet dat dat zo lekker is. Helaas pakt het voor Beer minder lekker uit, zijn hele onderbuik is rood en ontstoken. Begonnen tijdens de verhuizing in het vorige huis, waarbij hij ons mee heeft geholpen met het leegeten van de vriezer en hij een allergische reactie daarop kreeg. Maar door de warmte van de vloerverwarming is het er niet beter op geworden. Met als gevolg dat we de vloerverwarming in de hal nog maar amper aan hebben en hij nu veel daar ligt. En in de slaapkamer natuurlijk, waar helemaal geen vloerverwarming is.

Hij kan nog steeds zijn geluk niet op dat hij daar mag slapen. Nu hij jeuk heeft is dat voor ons wat minder geweldig, aangezien hij steeds om drie uur 's nachts op zijn buik begint te soppen. Hij heeft gisteren een zalf tegen de jeuk gekregen en antibiotica en hoera, vannacht hebben we met z'n allen door kunnen slapen inclusief Beer! Het zou beter voor hem zijn als hij meer buiten zou liggen zoals bij het vorige huis, maar de ren vindt hij nog niet zo'n succes. Die ligt niet direct bij het huis en het gevolg is dat hij heel zielig voor het gaas blijft staan turen naar de achterdeur. Liever loopt hij los in de tuin, misschien dat we dit voorjaar toch maar in een elektrische afscheiding moeten gaan investeren. Want kijk toch eens hoe heerlijk dit voor hem is.

Dat lijkt Tommie ook wel wat, die zit graag voor het raam te mijmeren en te loeren op de koolmeesjes die spinnetjes uit de kozijnen weg
halen.

Met Yasur gaat het inmiddels beter, hij laat zich overdag steeds vroeger beneden zien en ligt ook niet meer verstopt in de krabpaal. Zijn gewicht heeft zich gestabiliseerd, maar echt in zijn element is hij nog lang niet helaas.