Blog cattery van de Moeshoek

 

Onze eerste twee 'kinderen' zijn uitgevlogen vandaag, de eerste twee Moeshoekjes in onze geschiedenis. Twee nachten lang heb ik niet geslapen en ik vroeg me nog af hoe dat nou kwam. Dom van me. Natuurlijk zijn we betrokken bij de kittens en is het moeilijk om ze te laten gaan. We hebben immers wekenlang voor ze gezorgd. Het is ook gelijk veel stiller in huis nu. Met name Zusje had een duidelijke inbreng in het huishouden. Zusje was ook de eerste nestvlieder. Snorre was een stuk terughoudender, hoewel ze een meester was in het uitproberen van nieuwe dingen. Dat doet ze op dit moment ook: ze ligt in haar nieuwe huis op het bed van de dochter des huizes. Maar niet nadat ze het huis heeft verkend en de krabpaal heeft ingelegen, zoals hieronder is te zien. De foto en het verhaal erbij is echt genieten voor ons, deze dame gaat vast heel snel wennen in haar nieuwe huis!

Tegenwoordig moet je om te woord gestaan te worden bij de Abvakabo een betaald nummer bellen. Niets mis mee, naast het maandelijks abonnement waarmee je op de standaard service kan rekenen is het niet vreemd om voor wat extra service als een antwoord op een vraag die niet op de website te vinden is te moeten betalen. Maar, als je na 5 minuten wachten en betalen nog steeds niet geholpen wordt, dan denk je: ik betaal om te wachten en dát is niet de bedoeling. Ik wil immers well voor de service betalen, maar niet voor wachttijd waarin ik niet geholpen word. We wilden enkel een adreswijziging naar het buitenland doorgeven, en aangezienvia de website enkel binnenlandse verhuizingen doorgegeven kunnen worden warenwe toch van dit servicenummer afhankelijk, dus toch maar wachten en wachten. Op een gegeven moment waren we er wel klaar mee. Dus, de verbinding werd verbroken en in plaats van een adreswijziging werd het een opzegbrief, met een opmerking naar het wachtmuziekje dat passender was g

In de tijd dat we op de Moeshoek woonden is er een hoop veranderd. We kwamen hier met 1 kat, en nu leven er 15 katten, en hond en 8 kippen. Dat huis en tuin er in die tijd anders uit zijn gaan zien is dan ook  vanzelfsprekend. Hier de kamer toen en de kamer nu. Daar waar onze kamer voorheen een 'toonzaal' was, is die nu in vol gebruik door de katten genomen. Met alle attributen die daarbij horen. Onze allereerste gezamenlijke aanschaf en sindsdien zeer gekoesterd: het jaren '30 theemeubeltje. Wie had ooit gedacht dat daar nog eens een kat op zou liggen te slapen... Ja, het is goed vertoeven in deze kamer. Je wordt er wel een beetje moe van... Maar dan kan je natuurlijk ook net als Tommie je heil boven op het bed gaan zoeken om een heerlijk dutje te gaan doen...

Snorre controleert nog even voor de zekerheid, maar alles klopt hoor, dik in orde. Alle negen kittens van de Moeshoek hebben een mooie stamboom nu. Voor wie een stamboomprogramma bijhoudt, mail ons maar even dan krijg je van beide nesten alle gegevens (op die van de nieuwe eigenaren na, want dat is niet aan ons om hen bekend te maken).

Vandaag heb ik een set nieuwe oplaadbare batterijen voor de fotocamera gehaald. Tegen de aanslag die ik de afgelopen maanden op de bestaande setjes  heb gedaan, is geen batterij bestand. Niet dat jullie er zoveel van hebben kunnen meegenieten. Met mijn vaardigheden blijft het immers 90% gelijk wissen en de overige 10% mag dan nog eens kritisch worden beoordeeld. Het is dan ook zo leuk om van de bezoekers hier foto's te ontvangen met o.a. onze eigen katten en kittens erop. Met zo'n andere invalshoek! Altijd zit ik enkel op de kittens in te zoomen, en mis prachtige momenten zoals deze van het aanstaande buurmeisje van Jente, die nog steeds van Tristan droomt. Tristan, de kleine hartenbreker, heeft al veel vrouwelijke fans verzameld. In zijn onschuld want hij is er absoluut niet op uit om de show te stelen. Jennifer, misschien dat voor jou ooit ook nog eens de tijd aanbreekt dat je net zo'n babykatje als Tristan mag koesteren. Maar vooralsnog zit Jente alvast te wachten op jou

Mag ik even een klein momentje van uw tijd, om te spreken van mij tot u. Aangezien het hele leven hier al weken enkel nog maar lijkt te draaien om dat jonge grut, wordt er wel eens voorbij gegaan aan ons, volwassen katten die toch ook best wel eens in de kijker willen komen te staan. Persoonlijk voor mijzelf hoeft dat niet hoor, ik zit liever ergens rustig zonder gestoord te worden. Dat dit op bijgaande foto niet het geval was, spreekt boekdelen. Net toen ik dacht even ongestoord in de kamer een napje te doen, haalt het vrouwtje het in haar hoofd daar een 'fotosessie van de kittens' te gaan doen. Nou moet ik vertellen dat ik weliswaar gek ben op de geur van een kitten, maar dit zijn negen kittens tegelijk en dat is me een beetje teveel van het goede. Door de macht van hun aantal permitteren ze dingen die IK als kitten niet in mijn hoofd plachtte te halen. Zo staan ze gewoon op tafel of erger: ze staan op tafel en ze trekken ook nog de waxinelichtjes uit de houder Respect voor

Twee grote liefde van ons, Snorre en Doppie. Van Snorre mogen we nog even genieten en dat doen we dan ook volop.