Bas, Freek, de Manke, Horst(ina)... STOFFELTJE!

Probeer van de titel van dit weblogje maar eens brood te bakken.

Het gaat over onze kippen. Al lange tijd kampen we met een zoektocht naar een passende haan bij onze dames.

December 2006 vonden we onze super tamme, en erg geliefde Brahmahaan Bas levenloos op zijn favoriete plekje bij de keukendeur.

Wat toen te doen. De dames waren compleet stuurloos zonder haan. 

Gelukkig lukte het ons toen om een paar weken later een volwassen Brahmahaan en twee hennen bij een fokker in de buurt te kopen. De haan (door ons tot 'Freek' gedoopt'), was een werkelijk schitterend exemplaar, de mooiste van de twee waar we uit konden kiezen. Hij had dienst gedaan als fokhaan en mocht om de zoveel tijd bij de hennen. Resultaat (bleek achteraf): een totaal opgefokte agressieve haan die zijn hennen tot de draad beschermde, met als gevolg dat wij letterlijk niet meer de tuin in konden om de kippen te verzorgen zonder bont en blauw met beetplekken weer huiswaarts te keren. Na lang wikken en wegen hebben we juni 2007 besloten om Freek te herplaatsen. Gelukkig had hij nog wel nageslacht op de wereld gezet, waaronder een haantje (dachten we).

'De Manke' heette het diertje, na maanden bleek het inderdaad een haan te zijn. Helaas bleek toen ook dat hij de Marekse verlamming had en een paar weken na onze verhuizing naar Duitsland (november 2007) de eerste verlammingsverschijnselen kreeg.Hij heeft nog een flinke tijd bij ons doorgebracht, maar in de lente van 2008 sloeg de laatste klok voor 'de Manke'. En dat was ook maar beter, want de laatste maand kon het beestje niet meer zelfstandig uit het nachthok komen.

Ondertussen hadden we nog steeds geen haan. Tot ik op Marktplaats gratis Brahma hanekuikens aangeboden zag in de plaats waar ik werk. Het bleek een ontzettend leuk en liefdevol adres te zijn, waar ik uiteindelijk ook een broedmachine van heb overgenomen. Daar zat hij dan hoor: onze Horst! Kuiken van een week of 5 oud. Beter kon niet, want deze konden we nog helemaal tam maken.

Op schoot in de auto ging hij mee naar huis. En daar hebben we hem de eerste weken liefdevol opgevoed, gewoon in huis samen met ons achter de computer.

Maar toen de maanden voorbij gingen, legde Horst ineens eieren... en bleek een ´Horstina' te zijn.

WEEER geen Brahma haan.

Een tijdlang hebben we onze zoektocht laten varen. En werd onze achtertuin vorige zomer door familie van me verrijkt door 3 Hollandse Kuifhoenkrielen met JA een haan!

Punky, een stoer krieltje waar we veel lol aan hebben gehad. Gehad, ja. Want in januari dit jaar, de dag nadat de olieboer was geweest (die super enthousiast bleek over dit ras) was Punky en het kuifhoenhennetje waar hij het nachthok mee deelde verdwenen. Enkel het hennetje dat haar onderkomen 's nachts elders zocht, bleef eenzaam over. Zodat we die ook maar bij de rest van de haanloze hennen hebben gevoegd. Resultaat is een clubje van 9 haanloze hennen waarvan er eentje 's ochtends vroeg probeert te kraaien onderhand.

Ondertussen groeit het gras hier ook wel erg de pan uit, en mijn maai-activiteit valt zwaar tegen. Rob heeft altijd ganzen gewild, in het vorige huis al, dus dat is waar we nu onze zinnen op hebben gezet. En waar zoek je die dan? Nou, niet in Duitsland want daar zijn dieren schreeuwend duur.

Dus: Marktplaats dan maar weer, onder de categorie 'pluimvee' in de omtrek van 50 km rond de plaats waar ik werk. Kom ik daar toch een Brahmahaan in Enschede tegen (ik werk in Hengelo, dat ligt praktisch tegen Enschede aan). Precies in de kleur van de meeste van onze dames! Bijna een jaar oud.

Na een mailtje (aan bieden doe ik niet, al staat dat als koopprijs vermeld) bleek al snel dat deze haan net als wij in Duitsland woonde en helemaal niet in Enschede. Het bieden is er niet van gekomen, een onderhandeling wel en al vermoed ik dat ik een dikke prijs heb betaald, ik heb gisteren onze Stoffel opgehaald en ben er superblij mee!

Stoffel, van Kippen

Stoffel, zo heette hij al bij de mensen waar ik hem heb gehaald. Het klinkt misschien als een watje, maar hij is wel degeleijk een echte haan en heeft ook al even flink zijn snavel in mijn arm gezet toen ik hem uit zijn verhuisdoos tilde (hij blijkt geleewiekt en vliegt niet makkelijk), maar dat is begrijpelijk en er is nu ook al niks meer te zien aan mijn arm. Rob vond hij al gelijk erg leuk en heeft daar ook al hele gesprekken mee gevoerd, later vond hij mij toch ook wel erg gezellig om samen de zaadjes die hij van zijn vorige eigenaar mee had gekregen op te eten. Nou ja ik at niet natuurlijk maar zat er op mijn hurken bij. En heb ik hem ook gewoon op kunnen tillen om hem voor de nacht bij de dames in het nachthok te zetten.

De hennen kijken niet op of om, enkel 'soepkip' Claartje, oude zilverpatrijs Brahma van de eerste lichting, vindt hem zeer interessant. Hij daarentegen vindt ze allemaal super aantrekkelijk en heeft zich tot ze op stok gingen een partij uit zitten sloven.

En als ik vanavond naar bed ga, dan hoop ik dat ik morgenochtend gewekt wordt door het gekraai van een haan...