Afscheid van Porcelina

 

Porcelina, klein poesje dat er nooit in is geslaagd de mens volledig te vertrouwen. Ik hoop dat daar waar je nu bent, geen wantrouwen en onzekerheid bestaan en dat je eindelijk compleet gelukkig bent.

Op bijna 6-jarige leeftijd ontdekte ik een melkkliertumor bij Porcelina. Dit bleek een kwaardaardige tumor te zijn. Al leek deze schoon weggesneden te zijn, onder invloed van hormonen kunnen dergelijke tumoren sneller gaan groeien en om die reden heb ik haar laten steriliseren zodat ze geen last meer van hormoonschommelingen zal hebben.

Helaas bleken er toch uitzaaiingen te zijn en 3 maanden later de kanker al zo in beide melklijsten en in de onderbuik aanwezig, dat toen zij onder narcose was gebracht om de eerste melklijst te verwijderen duidelijk werd dat ik haar hiermee niet meer kon redden. De operatie werd afgeblazen en er restte ons enkel nog kostbare tijd met elkaar waarin ik haar kon koesteren. 

En ze bleek een sterke knokster, het heeft nog 5 jaar mogen duren voor de kanker haar longen bereikte en haar leven tot een einde moest komen.

Ze leefde het laatste half jaar samen met Moby en Benjamin in tuin, katerhuisje en garage en hiervan was ze toch nog helemaal opgebloeid. Benjamin raakte op haar gesteld (ik geloof dat het niet echt wederzijds was, maar goed, het is altijd fijn om iemand te hebben die om je geeft). Ze liet zich zelfs door mij aaien en kort optillen en ze was altijd blij om me te zien als ik naar buiten kwam. 

Ik ben heel blij dat ik haar keuze om buiten te willen wonen heb gerespecteerd.