Afscheid...

 

Doppie, het gemis van jou is onbeschrijflijk groot

Ben je levend, of ben je dood?

Dat laatste is wat ik in mijn hart vanaf de eerste minuut al wist

Toch bleef ik mezelf voorhouden dat ik me misschien had vergist

Jouw schorre mauw nooit meer te mogen horen

Oh Doppie zonder jou heeft het leven alle glans verloren

Je schele naïeve blik, je voorpootjes om mijn nek geslagen

Zo mocht ik je altijd als een kindje met me mee dragen

Niet meer door jou worden wakker gemaakt, eerst een voorzichtige nagel, dan een beet in mijn neus

Nooit meer het gesnurk naast me te horen van jou mijn lieve dikke reus

Je hebt zonder mij naar de regenboogbrug moeten gaan

Maar lieve Doppie blijf alsjeblieft niet halverwege staan

Al heb ik hier zonder jou intens verdriet

Steek de brug over tot in het licht en twijfel niet

Voeg je bij Rob en laat jullie zorgen achter op de brug

Want weet, wanneer mijn tijd gekomen is, dan zien we elkaar terug

De berichten die een dierentelepaat en een sjamaan doorkregen wezen dezelfde richting op, Doppie is over het paadje de achtertuin uitgelopen en aangereden op het weggetje achter mijn tuin. 

Een tweede raadpleging van de geesten met een heldere vraagstelling leverde helaas een helder antwoord op. Door de aanrijding is hij op de oever van het watertje langs de weg geslingerd. Die oever is steil, het water stroomt snel om tenslotte in het kanaal uit te komen. De kans dat ik Doppie nog terug zou vinden daarmee onmiddellijk wegnemend. 

Dit bij de droom van mijn moeder voegend dat Doppie onder water geraakte nam mijn laatste hoop weg hem ooit nog terug te zien - dood of levend. 

Op het grafje van Scar prijkt een witte cyclaam, het symbool van mijn liefde voor Doppie. Ik heb hem geen laatste rustplaats kunnen geven, maar gedenk hem nu bij Scar, degene die hem als kitten de zorg heeft gegeven die hij nodig had om op te groeien.