Vakantie!
Voor heel veel mensen is op vakantie gaan iets makkelijks en vanzelfsprekends. Voor mij is het dat niet.
Ik hecht heel veel waarde aan mijn dagelijkse ritme, wakker worden in mijn eigen bed met mijn katjes om me heen en dan 1 voor 1 de dingen doen die ik altijd doe, in dezelfde volgorde. Katjes waar natuurlijk niemand anders betere zorg aan kan geven dan ik zelf ;)
Op vakantie gaan was er daarom vanaf 1996 voor mij nooit bij. Ik miste het eigenlijk ook nooit.
Twee jaar geleden begon het me voor het eerst dwars te zitten dat ik dingen niet deed die ik eigenlijk wel wilde doen, doordat ik me tegengehouden voelde door allerlei in mijn hoofd opgeworpen bezwaren.
Een jaar geleden zette mijn vriendin Petra de deur al eens voor mij open door me uit te nodigen enkele dagen samen op Terschelling door te brengen. Maar ik was nog niet zo ver en had meer tijd nodig om op dit aanbod in te kunnen gaan. En zij begreep dat.
Begin dit jaar werd de irritatie hierover aan mezelf zo groot dat er ineens allerlei oplossingen in mijn hoofd opborrelden.
De grootste hobbel om te nemen was de zorg voor mijn dieren aan een ander over te laten. Natuurlijk staat mijn moeder altijd klaar voor de zorg voor mijn beestjes en vertrouw ik haar die zorg ook met een gerust hart toe, maar als het gaat om het pillen van schildklierkatten en een angstige blaaskat met haar door artrose beperkte handen, dan gaat dat gewoon niet.
Maar hoe dom dat ik daar niet eerder aan had gedacht: Liane woont hier een half uur vandaan en met haar toegewijdheid en kundigheid als paraveterinair kan ik me geen betere verzorgster van mijn dieren voorstellen dan zij. De zorg aan o.a. de voorouders van haar poezen is aan haar echt goed besteed. Hoe blij was ik met haar JA op mijn vraag of zij dit wilde gaan doen.
En nu is het dan eindelijk zo ver: ik ga op vakantie! Of tenminste zoals ik het dan ervaar, want in de praktijk gaat het maar om drie dagen.
De voorpret was al erg leuk. Ik heb een heuse kofferset besteld en een week in dubio gezeten of ik nu de grootste koffer of de kleinere mee zou nemen. En dan komt weer dat stukje vaste patronen om de hoek kijken. Ik kan niet slapen zonder een fleecedeken op bed. Dus daar MOET er eentje van mee. Maar toen ontstond al gelijk een groot dilemma: wat laat ik dan achter, want de kleine koffer zat daarmee gelijk al voor de helft vol. Gelukkig heeft Petra dat dilemma doorbroken door te beslissen dat de grote koffer ook best wel mee kan in de auto (zou mijn kussen daar misschien ook nog bij in passen...?).
Op die koffer moest natuurlijk nog wel iets onderscheidends komen, want op de terugweg reis ik alleen en moet de koffer in het ruim. En ik ben vast niet de enige met een zwarte rolkoffer van eBay. Dus heb ik een paar weken van tevoren stukken zelfklevende rode alcantara besteld en ontvangen. Een week voor vertrek was het moment om ze op de koffer te plakken.
Shoot... waar zijn nu die stukken gebleven. Dus op de valreep nieuwe besteld. Nog geen uur erna bedacht dat ik de eerst bestelde natuurlijk in een koffer had gestopt...
Verder heb ik bij Bonprix nieuwe kleren besteld want ik meende van alles nodig te hebben. Die kleren zijn nog steeds niet bezorgd, maar gelukkig is dat ook niet nodig want natuurlijk had ik al genoeg kleren in huis om drie dagen op Terschelling mee door te brengen ;)
Op het windjack na. Waar heb ik in hemelsnaam mijn windjack gelaten?! Ik weet het tot op dit moment niet, maar gelukkig leverde de Lidl wel snel en beschik ik nu over een (net iets te klein) windjack. En nou maar hopen dat het niet tegelijkertijd koud wordt en gaat regenen, want een vest onder mijn windjack gaat echt niet meer passen.
Een toilettasje met inhoud had ik gelukkig al. Met de jaarwisseling was ik immers al op proef uit logeren geweest ;) Alleen nu in het huidige seizoen op het water bij het zeehonden spotten ontbrak daar volgens Petra nog een sunscreen bij. Ook die is aangeschaft en wel in miniverpakking en factor 50, hoger kon ik bij de prijsstunter op de NL-Duitse grens niet krijgen ;)
En ze hadden er zelfs super light wegwerpwashandjes dus die moest ik natuurlijk ook hebben als echte vakantieganger.
Verder is alles tot in de details afgetimmerd. De overtocht is besproken, de parkeerplaats, contant geld daarvoor ingepakt in de koffer, de zeehondenspottocht is geboekt, ook het restaurant is geboekt zodat we niet hoeven te koken (de snackbar kon zonder reservering ;) ), en de elektrische (!) fiets ook gereserveerd, volgens mij kunnen er weinig verrassingen meer komen.
Dan is er nog een kleinigheidje. Ik heb altijd extreme watervrees gehad. Maar, de vakantiebestemming is Terschelling. Een eiland. Dat betekent per boot van Harlingen naar Midsland. Geen vaste grond onder de voeten. Geen grip.
Het gekke is dat ik nog helemaal geen angst voel. Dit gaat vast een overwinning worden!
En ja, ik zal ongetwijfeld die gevreesde heimwee naar mijn thuis en mijn katjes gaan voelen, maar ik zal vast ook gaan genieten van alles dat ik zou hebben gemist als ik thuis zou zijn gebleven.
Mijn leidinggevende en Colinda die ik gisteren voor het laatst voor mijn vertrek sprak, begrijpen beiden heel erg goed wat dit voor mij betekent. Zij zijn uitgebreid stil blijven staan om mij een heel goede vakantie te wensen! Alsof ik voor een half jaar vertrek <3 p="">
Voor hen die nog niet zijn afgehaakt na dit lange verhaal sluit ik deze blog af met een wens richting de mensen die iets pas vakantie noemen als het in het buitenland is en langer duurt dan een weekend: als jullie maar een kwart van de voorpret ervaren aan jullie trip als wat ik aan mijn geplande vakantie op Terschelling van wel drie dagen ervaar, dan is jullie vakantie op voorhand al geslaagd!
Ik hecht heel veel waarde aan mijn dagelijkse ritme, wakker worden in mijn eigen bed met mijn katjes om me heen en dan 1 voor 1 de dingen doen die ik altijd doe, in dezelfde volgorde. Katjes waar natuurlijk niemand anders betere zorg aan kan geven dan ik zelf ;)
Op vakantie gaan was er daarom vanaf 1996 voor mij nooit bij. Ik miste het eigenlijk ook nooit.
Twee jaar geleden begon het me voor het eerst dwars te zitten dat ik dingen niet deed die ik eigenlijk wel wilde doen, doordat ik me tegengehouden voelde door allerlei in mijn hoofd opgeworpen bezwaren.
Een jaar geleden zette mijn vriendin Petra de deur al eens voor mij open door me uit te nodigen enkele dagen samen op Terschelling door te brengen. Maar ik was nog niet zo ver en had meer tijd nodig om op dit aanbod in te kunnen gaan. En zij begreep dat.
Begin dit jaar werd de irritatie hierover aan mezelf zo groot dat er ineens allerlei oplossingen in mijn hoofd opborrelden.
De grootste hobbel om te nemen was de zorg voor mijn dieren aan een ander over te laten. Natuurlijk staat mijn moeder altijd klaar voor de zorg voor mijn beestjes en vertrouw ik haar die zorg ook met een gerust hart toe, maar als het gaat om het pillen van schildklierkatten en een angstige blaaskat met haar door artrose beperkte handen, dan gaat dat gewoon niet.
Maar hoe dom dat ik daar niet eerder aan had gedacht: Liane woont hier een half uur vandaan en met haar toegewijdheid en kundigheid als paraveterinair kan ik me geen betere verzorgster van mijn dieren voorstellen dan zij. De zorg aan o.a. de voorouders van haar poezen is aan haar echt goed besteed. Hoe blij was ik met haar JA op mijn vraag of zij dit wilde gaan doen.
En nu is het dan eindelijk zo ver: ik ga op vakantie! Of tenminste zoals ik het dan ervaar, want in de praktijk gaat het maar om drie dagen.
De voorpret was al erg leuk. Ik heb een heuse kofferset besteld en een week in dubio gezeten of ik nu de grootste koffer of de kleinere mee zou nemen. En dan komt weer dat stukje vaste patronen om de hoek kijken. Ik kan niet slapen zonder een fleecedeken op bed. Dus daar MOET er eentje van mee. Maar toen ontstond al gelijk een groot dilemma: wat laat ik dan achter, want de kleine koffer zat daarmee gelijk al voor de helft vol. Gelukkig heeft Petra dat dilemma doorbroken door te beslissen dat de grote koffer ook best wel mee kan in de auto (zou mijn kussen daar misschien ook nog bij in passen...?).
Op die koffer moest natuurlijk nog wel iets onderscheidends komen, want op de terugweg reis ik alleen en moet de koffer in het ruim. En ik ben vast niet de enige met een zwarte rolkoffer van eBay. Dus heb ik een paar weken van tevoren stukken zelfklevende rode alcantara besteld en ontvangen. Een week voor vertrek was het moment om ze op de koffer te plakken.
Shoot... waar zijn nu die stukken gebleven. Dus op de valreep nieuwe besteld. Nog geen uur erna bedacht dat ik de eerst bestelde natuurlijk in een koffer had gestopt...
Verder heb ik bij Bonprix nieuwe kleren besteld want ik meende van alles nodig te hebben. Die kleren zijn nog steeds niet bezorgd, maar gelukkig is dat ook niet nodig want natuurlijk had ik al genoeg kleren in huis om drie dagen op Terschelling mee door te brengen ;)
Op het windjack na. Waar heb ik in hemelsnaam mijn windjack gelaten?! Ik weet het tot op dit moment niet, maar gelukkig leverde de Lidl wel snel en beschik ik nu over een (net iets te klein) windjack. En nou maar hopen dat het niet tegelijkertijd koud wordt en gaat regenen, want een vest onder mijn windjack gaat echt niet meer passen.
Een toilettasje met inhoud had ik gelukkig al. Met de jaarwisseling was ik immers al op proef uit logeren geweest ;) Alleen nu in het huidige seizoen op het water bij het zeehonden spotten ontbrak daar volgens Petra nog een sunscreen bij. Ook die is aangeschaft en wel in miniverpakking en factor 50, hoger kon ik bij de prijsstunter op de NL-Duitse grens niet krijgen ;)
En ze hadden er zelfs super light wegwerpwashandjes dus die moest ik natuurlijk ook hebben als echte vakantieganger.
Verder is alles tot in de details afgetimmerd. De overtocht is besproken, de parkeerplaats, contant geld daarvoor ingepakt in de koffer, de zeehondenspottocht is geboekt, ook het restaurant is geboekt zodat we niet hoeven te koken (de snackbar kon zonder reservering ;) ), en de elektrische (!) fiets ook gereserveerd, volgens mij kunnen er weinig verrassingen meer komen.
Dan is er nog een kleinigheidje. Ik heb altijd extreme watervrees gehad. Maar, de vakantiebestemming is Terschelling. Een eiland. Dat betekent per boot van Harlingen naar Midsland. Geen vaste grond onder de voeten. Geen grip.
Het gekke is dat ik nog helemaal geen angst voel. Dit gaat vast een overwinning worden!
En ja, ik zal ongetwijfeld die gevreesde heimwee naar mijn thuis en mijn katjes gaan voelen, maar ik zal vast ook gaan genieten van alles dat ik zou hebben gemist als ik thuis zou zijn gebleven.
Mijn leidinggevende en Colinda die ik gisteren voor het laatst voor mijn vertrek sprak, begrijpen beiden heel erg goed wat dit voor mij betekent. Zij zijn uitgebreid stil blijven staan om mij een heel goede vakantie te wensen! Alsof ik voor een half jaar vertrek <3 p="">
Voor hen die nog niet zijn afgehaakt na dit lange verhaal sluit ik deze blog af met een wens richting de mensen die iets pas vakantie noemen als het in het buitenland is en langer duurt dan een weekend: als jullie maar een kwart van de voorpret ervaren aan jullie trip als wat ik aan mijn geplande vakantie op Terschelling van wel drie dagen ervaar, dan is jullie vakantie op voorhand al geslaagd!
Reacties