Porcelina ongeneeslijk ziek

 

Dit keer geen leuk nieuws om hier te delen.

In oktober vorig jaar ontdekte ik bij Porcelina een miniscuul knobbeltje naast een tepel. Het gezwel is zeer ruim uitgesneden samen met de lymfeklier en voor onderzoek naar Utrecht opgestuurd. Tot mijn grote verdriet bleek het te gaan om een zeer snelgroeiende kwaadaardige tumor. De uitslag of de randen van het uitgesneden weefsel schoon waren liet nog 5 weken op zich wachten, uiteindelijk kwam daar wel positief nieuws uit: geen kankercellen in de randen aangetroffen. Dat was hoopvol, toch bleef een onheimelijk gevoel bij me hangen.

In januari durfde ik het aan om haar te laten steriliseren. Dit soort van kanker ontstaat door pieken in de hormoonspiegel, wanneer er uitzaaiingen zouden zijn zou krolsheid de groei van eventuele tumoren niet positief beïnvloeden. 

Een aantal dagen na de sterilisatie had ik geen goed gevoel over Porcelina. Ze gedroeg zich vijandig naar de andere katten, zelfs naar haar vriendinnetje Epril. Een bezoek aan de dienstdoend arts bracht geen afwijkende zaken aan het licht, de operatiewond leek goed te herstellen.

2,5 week na de sterilisatie voelde ik ineens een klein bobbeltje aan de tegenovergestelde melklijst van waar de oorspronkelijke tumor was verwijderd. Ook voelde deze melklijst onregelmatig. Dit werd door de dierenarts bevestigd en ik kon gelijk de volgende dag, afgelopen vrijdag, terecht voor longfoto's. Deze moesten bepalend gaan worden voor mijn keuze om haar wel, of niet te laten opereren. Op de foto's leken de longen schoon. Dus ik hakte de knoop door: maandag zou de linker melklijst en lymfeklier verwijderd worden, 2 weken later de rechter.

Het hele weekend heb ik met een knoop in mijn maag doorgebracht. Het voelde simpelweg niet goed. Ik had er geen vertrouwen in dat de operaties het leven van Celientje echt daadwerkelijk zouden gaan verlengen. 

Twee uur nadat ik haar had weggebracht ging de telefoon - de dierenarts. Mijn hart stokte in mijn keel. Ze waren haar klaar aan het maken voor de operatie, ze lag onder zeil en de buik was geschoren. En daardoor heel goed zichtbaar dat de kanker inmiddels in een verder gevorderd stadium was dan gehoopt. 12 miniscule knobbeltjes telde alleen al de linker melklijst. Ik hoefde niet lang na te denken, Porcelina zou niet meer geopereerd worden. Ze hebben haar bijgebracht en ik heb haar weer opgehaald.

Ze is nog maar net zes jaar oud. Porcelina heeft gewoon de domme pech gehad dat ze aanleg blijkt te hebben voor tumoren. Het feit dat ze niet als huiskat op een adres terecht is gekomen en niet op de leeftijd van 10 maanden geholpen is, maar bij een fokker, zwanger is geweest, af en toe krols en ook gedurende een aantal weken per jaar een halve poezenpil heeft gehad in combinatie met die aanleg, heeft de kans vergroot dat zij melkkliertumor zou krijgen. Dit is iets wat niet was te voorzien, ongetwijfeld niet door haar fokkers en zeker niet door mij.

En nu? Nu is het naar alle waarschijnlijkheid eerder een kwestie van weken dan van maanden. Ik heb gisteren alles bij elkaar gehuild. Eindelijk sinds een paar maanden is ze helemaal vertrouwd met me, niet meer dat schuwe wantrouwige poesje dat ze van kitten af aan is geweest maar een knuffeltje die ik gewoon op kan tillen, die spint, die langs mijn benen strijkt tot ik over haar struikel. Dat meisje moet ik nu gaan verliezen. En dat doet pijn, heel veel pijn...