Het matras - The true story

door Rob van der Kooij

Na een ontbijt voor 1 euro en hordes kinderen te hebben getrotseerd (het is hier kennelijk herfstvakantie), kwamen we heelhuids bij de matrassenafdeling aan.
Toen ik met lichtelijke schroom op een matras ging liggen, snelde er een verkoopster op me af die snauwde "KAN IK U HELPEN?!" Haar strenge toon maakte dat ik sneller van het matras afvloog dan ik ooit had gedacht dat ik had gekund.
Ze maakte in kordate taal duidelijk dat ik eerst aan de computer iets moest invoeren voor ik überhaupt kon gaan liggen.
Na 10 minuten worstelen met de computer kwam er iets uit de printer rollen waar ze wel wat mee kon. De bedoeling was dat ik uitsluitend op de selectie van matrassen ging liggen die de printer bepaald had.
Het matras dat ik wilde was niet door de printer geadviseerd, maar de strenge blik van de verkoopster maakte dat ik het niet waagde om daar toch op te gaan liggen. Dus dan maar de eerste van het lijstje van de printer uitproberen.

Ik ging voorzichtig liggen. "JAS UIT!!! U GAAT TOCH THUIS OOK NIET MET UW JAS AAN IN BED LIGGEN!". Oeps, het matras leek wel in vuur te staan, ik sprong op, jas uitgegooid en ging opnieuw onder de wakende blik van de verkoopster op het matras liggen.
Ik probeerde nog voorzichtig "ik vond het matras hiernaast eigenlijk lekkerder..."waarop ze gelijk over me heen walste: "DAAR BENT U VEEEEEL TE LICHT VOOR".
Steeds ongemakkelijker wordend ging ik maar weer op de rand van het proefbed zitten. De verkoopster had het dekmatras dat kennelijk weer terug moest over het geheel, alweer in haar handen en keek me aan met een blik van "wat doe je daar nog op die rand van het bed, OPSTAAN dan kan ik de boel weer netjes maken en andere klanten helpen".
Mijn vrouw hees me van schrik weer overeind en probeerde met haar handen vol met bonnen en folders de verkoopster te helpen het dekmatras op z'n plek te krijgen, waardoor alles er alleen nog maar schever bij kwam te liggen. "LAAT DAT MAAR MEVROUW IK RUIM HET ZO WEL OP" riep de verkoopster in opperste irritatie uit.

Bevend meldde ik dat ik dit matras wel heel fijn vond liggen en graag mijn keuze voor dit matras wilde maken. Waarop de verkoopster snauwde: "1 of 2????"
Ik wist niet hoe snel ik "Eéntje maar" moest zeggen, uit angst de hele procedure voor mijn vrouw te moeten gaan herhalen.
Na een strenge instructie dat we de bon VOORAL aan het garantiebewijs moesten nieten bij thuiskomst, omdat we hem anders toch maar kwijt zouden raken, renden we opgelucht van de afdeling af, achterom kijkend om ons te verzekeren dat ze ons niet achterna zou komen...